Adres |
Leidsestraat 41 plaats: Amsterdam [nh] Straat: Leidsestraat Huisnummer: 41 Postcode: 1017 NV Telefoon: 020 4278011 |
| personen |
| Paul Warmer B.V. Exclusieve Schoenmode Afgeschermd in 2007 | |
Adres |
Denneweg 23 plaats: Den Haag [zh] Straat: Denneweg Huisnummer: 23 Postcode: 2514 CC Telefoon: 070 3633143 |
| personen |
| Paul Warmer B.V. Afgeschermd in 2007 | |
Adres |
Orteliuskade 80-2 plaats: Amsterdam [nh] Straat: Orteliuskade Huisnummer: 80-2 Postcode: 1056 NG |
| personen |
| bewoond door Antonia Johanna Cornelia (Tonny) ten Cate van 1985 tot 2006 | |
Adres |
Zorgcentrum voor bejaarden 'Vondelstede' plaats: Amsterdam [nh] Straat: Anna van den Vondelstraat Huisnummer: 30 Postcode: 1054 GZ |
| personen |
| woont Engelina Joanna ten Cate in 2005 | |
Adres |
Gerrit Pieter Blankmanstraat 136 plaats: Den Helder [nh] Straat: Gerrit Pieter Blankmanstraat Huisnummer: 136 Postcode: 1785CK |
| personen |
| bewoond door Herman Christiaan Antonius (Hans) ten Cate en Leonora Lydia (Nora) van Zeventer van 1 sep 1971 tot 4 jul 1974 |
| bewoond door Afgeschermd van 3 aug 1972 tot 4 jul 1974 | |
Adres |
Regentenstraat 32a plaats: Schagen [nh] Straat: Regentenstraat Huisnummer: 32a Postcode: 1741ER |
| wonend in het achterhuis bij de familie P. Pancras (Piet en Riet) | |
| personen |
| bewoond door Herman Christiaan Antonius (Hans) ten Cate en Leonora Lydia (Nora) van Zeventer van 2 feb 1968 tot 1 sep 1970 | |
Adres |
Dr. Maalweg 1 plaats: Curaçao [cu, Nederlandse Antillen] Straat: Dr. Maalweg Huisnummer: 1 |
| Inwonend bij de fam. Lotman | |
| personen |
| bewoond door Herman Christiaan Antonius (Hans) ten Cate en Leonora Lydia (Nora) van Zeventer van 1 nov 1970 tot 1 mei 1971 | |
Adres |
Gen. Maj. de Bruijnewijk 20 plaats: Aruba [ar, Nederlandse Antillen] Straat: Gen. Maj. de Bruijnewijk Huisnummer: 20 |
| personen |
| bewoond door Herman Christiaan Antonius (Hans) ten Cate en Leonora Lydia (Nora) van Zeventer van 5 jul 1974 tot 1 jul 1976 |
| bewoond door Afgeschermd van 5 jul 1974 tot 1 jul 1976 | |
Adres |
Hooiberg 67 plaats: Aruba [ar, Nederlandse Antillen] Straat: Hooiberg Huisnummer: 67 |
| personen |
| bewoond door Herman Christiaan Antonius (Hans) ten Cate en Leonora Lydia (Nora) van Zeventer van 1 jul 1976 tot 1 jul 1977 |
| bewoond door Afgeschermd van 1 jul 1976 tot 1 jul 1977 | |
Adres |
Middelzand 5416 plaats: Den Helder [nh] Straat: Middelzand Huisnummer: 5416 Postcode: 1788 HE |
| personen |
| bewoond door Herman Christiaan Antonius (Hans) ten Cate en Leonora Lydia (Nora) van Zeventer van 15 sep 1977 tot 30 mei 1997 |
| bewoond door Afgeschermd van 15 sep 1977 tot 30 mei 1997 | |
Adres |
Boterzwin 4208 plaats: Julianadorp [nh] Straat: Boterzwin Huisnummer: 4208 Postcode: 1788 WT |
| personen |
| bewoond door Herman Christiaan Antonius (Hans) ten Cate en Leonora Lydia (Nora) van Zeventer vanaf 30 mei 1997 |
| bewoond door Afgeschermd van 30 mei 1997 tot 15 aug 1997 | |
Adres |
Boterzwin 3344 plaats: Julianadorp [nh] Straat: Boterzwin Huisnummer: 3344 Postcode: 1788 WR |
| personen |
| bewoond door Afgeschermd van 15 aug 1997 tot aug 2007 | |
Adres |
Doorzwin 5126 plaats: Julianadorp [nh] Straat: Doorzwin Huisnummer: 5126 Postcode: 1788 SJ |
| personen |
| bewoond door Afgeschermd vanaf 2007 | |
Adres |
Verpleeghuis De Biltse Hof plaats: Bilthoven [ut] Straat: Prof. Bronkhorstlaan Huisnummer: 4 Postcode: 3723 MB |
| personen |
| bewoond door Herman Hendrik ten Cate van 16 sep 2010 tot 8 mei 2011 | |
| Dossier: | |
Adres |
Spieghelstraat 54 plaats: Groningen [gr] Straat: Spieghelstraat Huisnummer: 54 Postcode: 9721 JX |
| personen |
| bewoond door Hendrik Pieter (Henk) Wolters en Jeanne Clasina Antonia (Netty) ten Cate in 1970 | |
Adres |
Saturnus 13 plaats: Hoogezand [gr] Straat: Saturnus Huisnummer: 13 Postcode: 9602 LV |
| personen |
| bewoond door Hendrik Pieter (Henk) Wolters en Jeanne Clasina Antonia (Netty) ten Cate van 1973 tot 15 aug 1978 | |
Adres |
Saturnusstraat 47 plaats: Emmeloord [ov] Straat: Saturnusstraat Huisnummer: 47 Postcode: 8303 CA |
| personen |
| bewoond door Jan Remmelt van der Borgh en Jeanne Clasina Antonia (Netty) ten Cate na 1978 | |
Adres |
van Goghstraat 13 plaats: Wolvega [fr] Straat: van Goghstraat Huisnummer: 13 Postcode: 8471 SV |
| personen |
| bewoond door Jan Remmelt van der Borgh en Jeanne Clasina Antonia (Netty) ten Cate na 1980 | |
Adres |
Sonnehaert plaats: Zeist [ut] Gebouwd: 1909 Straat: Woudenbergseweg Huisnummer: 21 |
| "Een kwart retraitesfeer is weldadig en drukt niet merkbaar" Herwonnen Levenskracht en de opvang van vrouwen in het herstellingsoord Sonnehaert (Erasmusplein 7(1996), nr. 1) Op 19 juli 1948 gingen aan de statige en lommerrijke Woudenbergseweg, even buiten Zeist, voor het eerst de deuren open van Sonnehaert, het herstellingsoord voor vrouwen van de Katholieke Arbeiders Beweging (KAB). Twintig vrouwen, moeders van katholieke arbeidersgezinnen, namen voor een verblijf van enkele weken hun intrek in het huis. Eén vrouw had haar pasgeboren baby niet aan de zorg van anderen kunnen overlaten. Ze nam het kind mee in het herstellingsoord. De vrouwen kwamen naar Sonnehaert op doktersadvies: om uit te rusten van de drukkende zorgen van hun bestaan. En om, zoals het jaarverslag van de KAB over de jaren 1939-1947 het alvast geformuleerd had, "zich daarna wederom fit en met nieuwe moed aan de vooral in deze tijden soms uitermate moeilijke gezinstaak te kunnen geven." Sonnehaert Het plan voor het stichten van een eigen herstellingsoord was in de katholieke arbeidersbeweging voor het eerst geopperd in 1938 door A.C. de Bruijn, de voorzitter van het R.K. Werkliedenverbond (RKWV). Een commissie van vertegenwoordigers uit de hele beweging nam het plan in 1939 over. De commissie vond dat er in het RKWV behoefte was aan een instelling waar arbeiders en hun vrouwen, die dikwijls gebukt gingen onder de last van lang en zwaar werk, van een groot gezin en van armelijke levensomstandigheden, enige tijd tot rust konden komen. Daarnaast - meende de commissie - was een herstellingsoord goede propaganda voor het RKWV. De oorlog stak in 1940 voorlopig een spaak in het wiel. De bouw van het herstellingsoord was al begonnen, maar werd nu stilgelegd. Na de bevrijding ontbraken de financiën en de materialen om de bouw voort te zetten. Maar tegelijkertijd vond de KAB - die in 1945 de plaats van het RKWV had ingenomen - dat er meer dan ooit behoefte was aan een herstellingsoord, met name voor de vrouwen in het arbeidersmilieu. In 1947 kocht de levensverzekeringsmaatschappij Concordia (zie Erasmusplein, 1992, nr. 3) daarom voor de KAB de buitenplaats Sonnehaert. De kab vestigde er haar eerste herstellingsoord. Zij droeg het beheer over het tehuis en over de opnamen op aan haar zusterorganisatie Herwonnen Levenskracht. Deze vereniging - in de wandeling: HL - was sinds 1913 vooral werkzaam geweest in de tbc-bestrijding. Maar zij wilde nu haar taak uitbreiden over andere vormen van gezondheidszorg. Hooi op de vork Herwonnen Levenskracht kwam al snel tot de ontdekking dat zij met haar nieuwe taak - het werk in het herstellingsoord Sonnehaert - in veel opzichten wat veel hooi op haar vork had genomen. Een van de bezoldigde bestuurders van HL, J.D. Verzuu, stelde in december 1948 - nog geen half jaar na de opening van Sonnehaert - vast, dat de vereniging eigenlijk de nodige ervaring miste om een herstellingsoord naar behoren te kunnen exploiteren. Op de eerste plaats had HL, zo bleek nu, onvoldoende voorzieningen getroffen om de rustzoekende vrouwen goed te kunnen opvangen en ze de rust te geven die zij zochten. Sonnehaert was daarvoor gewoon te klein. "Door te weinig ruimte in de conversatiezaal", schreef Verzuu aan de leiding van HL, "hopen de vrouwen zich teveel opeen, waardoor dikwijls een te drukke conversatie in grote groepen ontstaat, die voor alle rustbehoevenden ongewenst is, maar vooral de zwakkeren heel veel last bezorgt." Kwam er bezoek voor de opgenomen vrouwen - in de ogen van Verzuu "een noodzakelijk kwaad" - dan was het probleem nog groter. Een rustgelegenheid, waar de drukte kon worden gemeden, was er niet. Niet voor de opgenomen vrouwen, en ook niet voor de directrice van het huis, die volgens Verzuu "grote behoeften heeft zo nu en dan absoluut uit het geroezemoes te zijn en haarzelf te worden." Gevoelige wezens Daarnaast had de leiding van HL de aard en de ernst van de problemen van de opgenomen vrouwen onderschat. In de jaren vijftig zou blijken dat in het algemeen zo'n 80% van de patiënten in herstellingsoorden kampte met meer of minder ernstige psychische problemen. Verzuu wist dat in 1948 nog niet. Maar hij had in de paar maanden die waren verstreken sinds 19 juli al wel gezien, "dat het patiëntenmateriaal voor een groot deel uit zeer labiele mensen bestaat. Zeer gevoelige wezens die bij het minste uit het evenwicht worden gestoten. Zij zijn niet ziek, maar zijn het toch eigenlijk wel. [...] Zij zijn spoedig opgewonden en even spoedig down." Om deze patiënten beter te kunnen opvangen stelde Verzuu in december 1948 vooral verbouwingen en verruimingen in het huis voor. Aan de opvang als zodanig besteedde hij weinig aandacht. Rust, wat ontspanningsactiviteiten en goede lichamelijke verpleging en verzorging vond hij in hoofdzaak voldoende. In andere herstellingsoorden in Nederland in deze periode was dat trouwens niet anders. Pas in de jaren vijftig en zestig drong in de herstellingsoorden langzaam door, dat de gebruikelijke opvang van de patiënten voor de meesten onder hen, die immers met psychische problemen kampten, niet voldoende èn niet geschikt was. De patiënten hadden rust nodig, maar daarnaast vooral een actieve behandeling van hun problemen - onder meer met vormen van psychotherapie. Verzuu heeft daarvan naar alle waarschijnlijkheid wel iets beseft. Hij stelde in elk geval voor, dat voor de geestelijke verzorging en de "geestelijke raad" van de vrouwen in Sonnehaert een priester permanent aanwezig zou zijn. "Een kwart retraitesfeer", zo meende hij in zijn voorstellen aan de leiding van HL, "is weldadig en drukt niet merkbaar." Verzuu stond daarbij waarschijnlijk ook voor ogen, dat de levensproblemen van de vrouwen in Sonnehaert meer en beter ter sprake konden worden gebracht. Waardering en dankbaarheid Er veranderde echter ondanks de kritiek en de voorstellen van Verzuu in de eerstvolgende jaren in Sonnehaert weinig. Daar waren verschillende oorzaken voor. Verzuu zelf wees in 1948, zoals wij zagen, al direct op het feit dat de leiding van HL met het herstellingsoordwerk geen ervaring had. Wij hebben er ook al even op gewezen dat veel diagnostische en therapeutische kennis en ervaring betreffende patiënten met psychische klachten tot in de jaren vijftig en zestig gewoon niet beschikbaar was - niet in Sonnehaert, niet in de andere herstellingsoorden en soms ook niet buiten de herstellingsoorden. Daarnaast speelden financiële beperkingen soms een rol. Het werk in Sonnehaert werd in hoofdzaak gefinancierd uit bijdragen van de leden van de KAB. Die bijdragen waren niet onuitputtelijk. Een belangrijke oorzaak van het uitblijven van veranderingen in Sonnehaert was waarschijnlijk ook, dat de opgenomen vrouwen vaak niet ontevreden waren over hun verblijf in het huis. Verzuu wees in 1948 op vele brieven van oud-patiëntes, die getuigden van "grote waardering voor wat in Sonnehaert wordt genoten", en van "grote dankbaarheid ten opzichte van de KAB die het initiatief tot dit werk ondernam." Verbeteringen en vernieuwingen in Sonnehaert hebben hierdoor waarschijnlijk minder urgent geleken. Verdere ontwikkeling Toch was een verandering in het herstellingsoordwerk noodzakelijk. In 1966 constateerde een onderzoeker - in opdracht van het Nederlands Katholiek Vakverbond (NKV), opvolger van de KAB - dat Herwonnen Levenskracht haar werk in Sonnehaert en in drie andere aan de vereniging verbonden huizen zou moeten hervormen of staken. HL koos voor het eerste. Sinds het midden van de jaren zestig hebben Sonnehaert en de andere tehuizen - Ariënshof (in Bosch en Duin), het Dr. Poelsoord (in Limmel) en het Mgr. Mutsaersoord (bij Venlo) - zich geleidelijk ontwikkeld tot professionele instellingen voor geestelijke gezondheidszorg. De tehuizen zijn momenteel merendeels niet meer verbonden aan de vakbeweging. Zij zijn sinds het midden van de jaren zestig op verschillende manieren gefinancierd door de overheid. Maar zij werken nog altijd speciaal voor cliënten uit het werknemende milieu. In het proces van de vernieuwing van het werk in de herstellingsoorden was Herwonnen Levenskracht sinds 1966 een voortrekker. Sonnehaert en Ariënshof maken sinds 1993 deel uit van de H.C. Rümke Groep - een combinatie van psychiatrische en psychotherapeutische zorginstellingen in de regio Utrecht. De beide huizen zijn in 1995 opgegaan in één instelling. Eén van de drie afdelingen in deze nieuwe instelling draagt opnieuw de naam Sonnehaert. kdc/jp In maart 1996 verschijnt van de hand van Jan Peet: Herwonnen Levenskracht. Een episode in de geschiedenis van de verzorgingssamenleving. De herstellingsoorden Nieuwenoord, Sonnehaert en Ariënshof, 1938-1992 (KDC Bronnen & Studies, nr. 28) Nijmegen, Uitgeverij Valkhof Pers. Prijs: f. 49,50. *** Deze villa is gebouwd in 1909 als 'n particulier pand . Rond 1948 is het een herstellingsoord voor vrouwen geworden, op Katholieke basis. Na div fusies en reorganisaties kwam het huis in 1995 leeg te staan. Er waren toen al plannen voor appartementen o.i.d. Echter tot 2001 gebeurde er niets..... Vervolgens werd het pand gekraakt door een groep mensen met een idialistische kijk op het leven, zelfvoorzienend, ecologisch, permacultuur ,zijn enkele van hun doelstellingen.De eigenaar heeft div. pogingen gedaan om ze er uit te krijgen, ( ook met geweld), dit is echter nooit gelukt. Begin 2010 vertrokken de krakers, een uitgewoond en droevig pand achterlatend. Thans (2011) wordt er eindelijk aan herstel gewerkt, het naastgelegen KNVB centrum heeft het pand gekocht en wil er een 'Voetbalhuis'van maken ,wat dat ook mag zijn..... | |
| personen |
| bewoond door Antonia Johanna Cornelia (Tonny) ten Cate in 1962 Tonny ten Cate werkte in Sonnehaert in de jaren zestig eerst als kok en later als begeleidster van de patiënten | |
| Dossier: |